بخش چهارم

 انرژي درماني چگونه انجام مي شود؟

در انرژي درماني از انرژي هاي معنوي براي درمان بيماري ها استفاده مي شود.  اين كار ممكن است بدون آگاهي و نادانسته و يا با آگاهي و دانش و از روي شناخت اصول اين نوع درمان (و در نتيجه با تاثير خيلي بيشتر) انجام شود.  حالت نخست هميشه توسط بشر مورد استفاده قرار گرفته است.  مادري كه فرزند گريان خود را در آغوش مي گيرد و دست نوازش بر سر او مي كشد، نادانسته در حال انرژي درماني او است.   وقتي كه در جمع دوستان احساس نشاط و نيرو مي كنيم و از شدت آلام ما كاسته مي شود، در حقيقت توسط آنان انرژي درماني شده ايم.   تنها ميل و خواست دوست ما براي بهبودي و خشنودي ما باعث مي شود تا انرژي كه شعور دارد از محيط اطراف ما ويا حتي از مسافات دور به طرف ما جاري شود و در جهت درمان ما تغييراتي را موجب گردد. در مراكز تحقيقي و دانشگاهي معتبر اين حقيقت به اثبات رسيده است و نشان داده شده است كه هرچه تعداد كساني كه آرزوي بهبودي كسي را مي كنند بيشتر باشد تاثير اين درمان نيز افزايش مي يابد.

نوع دوم انرژي درماني نوعي است كه با آگاهي و از روي شناخت انجام مي شود و به همين دليل موثر تر است.   درمانگر ممكن است با رياضت و سعي و كوشش و صرف زمان و تلمذ نزد استادي مجرب به اين قدرت دست يابد، و يا ممكن است با اين نيرو متولد شود، و يا ممكن است اين نيرو توسط استادي بزرگ به وي تفويض گردد:

               نگار من كه به مكتب نرفت و خط ننوشت          به غمزه مسئله آموز صد مدرس شد

واضح است كه در موارد اخير چون و چرائي نمي توان كرد، زيرا كه بشر را بر اسرار الهي وقوف نيست.  در اين نوع انرژي درماني، انرژي موجود در كائنات با نيت و خواست درمانگر در جهت بهبود بيمار جاري مي شود، اگرچه ممكن است شيوه اين جريان و نوع انرژي به كار گرفته شده در روش هاي مختلف انرژي درماني متفاوت باشد. همچنين عوامل متعددي نيز ممكن است در شدت تاثير درمان دخيل باشند. گاه ديده مي شود كه درمان آني است و فقط با يك لحظه خواست درمانگر به وقوع مي پيوندد.

براي اكثر مردم كه تحصيلات كلاسيك دارند و چنين مطالبي را در كتب درسي نخوانده اند باور كردن اين نوع درمان مي تواند مشكل باشد، ولي بايد توجه داشت كه در سالهاي اخير اكتشافات جديدي در رشته هاي مختلف علوم شده است كه پايه باورهاي قبلي وكلاسيك علمي را زير سئوال مي برد.   اكتشافات جديد در فيزيك و بيولوژي نشان داده است كه هيچيك از موجودات در جهان (منجمله انسان ها) واحد هاي مستقل و جدا از يكديگر نيستند، بلكه همه موجودات به يكديگر متصلند و از يكديگر تاثير مي پذيرند. در واقع هر يك از اجزاء اين كل واحد، هرچند كه كوچك و ناچيز باشد، مي تواند روي اجزاء ديگر به اندازه توانائي خود اثر بگذارد و در تغيير و تحول جهان سهمي داشته باشد.

مطابق نظريه ميدان شكل ساز اين قابليت تاثير گذاري در درجه اول روي ميدان هاي شبيه به خود يعني موجوداتي از همان گروه شديدتر و قوي تر است، ولي به هر حال روي تمامي موجودات اين تاثير وجود دارد، اگرچه شدت آن كم تر است. از عوامل ديگري كه در شدت اين تاثير گذاري موثر هستند، يكي قدرت و قابليت آن موجود است. اين قدرت و قابليت را مي توان حجم معنوي يا حجم فكري آن موجود نيز ناميد. مثلاً تاثير حافظ روي انسان هاي ديگر مسلماً با تاثير بسياري از ديگران قابل مقايسه نيست، اگرچه اين تاثير روي افرادي كه شباهتي معنوي به حافظ داشته باشند شديدتر بوده و هست.  هرچه شباهت فكري افراد با حافظ كمتر باشد، اين تاثير نيز روي او كاهش مي يابد، ولي به هر حال از بين نمي رود.   عامل ديگري كه در شدت اين تاثير گذاري دخالت مي كند، تعداد موجوداتي است كه در يك جهت خاص با يكديگر همسو و همفكر شوند و تمايل و تفكر واحدي داشته باشند. به عنوان مثال اگر شما براي بهبودي بيماري تفكر يا دعا كنيد مسلماً فكر يا دعاي شما به عنوان يك عامل مثبت براي سلامت آن شخص اثر خود را خواهد گذاشت، كه ميزان اين تاثير بستگي به شدت تمايل و همچنين "حجم فكري" شما خواهد داشت. حال اگر غير از شما افراد ديگري همين تفكر يا تمايل را داشته باشند و يا به همين منظور دعا كنند احتمال بهبودي بيمار بيشتر خواهد شد.

دعا كردن براي بهبودي يك بيمار درنهايت با آرزوي بهبودي او تفاوتي ندارد، چون به هر حال سرچشمه نيروئي كه باعث شفا مي شود يكي است. در مورد شفاي بيماران توسط انبياء و اولياء روايت فراوان شنيده ايم.  توسل به انبياء و اولياء براي شفا گرفتن در همه اديان مرسوم است. كمتر كسي وجود دارد كه اعتقادات ديني داشته باشد و از اين وسيله استفاده نكرده  باشد. گذشته از اين، همه ما در زندگي روزمره بدون آنكه خودمان آگاه باشيم تاثيرات درماني روي افراد مورد علاقه خودمان مي گذاريم، هرچند كه مقدار اين تاثير مختصر است ولي بايد دانست كه روش هائي براي افزايش شدت اين تاثير وجود دارد. رعايت اعتدال و تزكيه نفس از جمله اين روش ها مي باشند(رجوع شود به بخش 8 همين كتاب).

    استاد پرورنده بارها تأكيد نموده است كه اعتدال شرط عقل است. همان گونه كه ترك دنيا در اسلام منع شده، زياده خواهي و مال اندوزي نيز مورد ملامت قرار گرفته است. انسان امروزي بايد بتواند از حداقلي كه براي آسايش و رفاه در زندگي لازم است برخوردار باشد و در جوار انجام كارها و وظايف روزمره خود، معنويات را مورد توجه قرار دهد. اگر چنين تفكري غالب شود، اثري از انحرافات و ستم ها و ناهنجاري ها باقي نخواهد ماند.  به عقيده استاد پرورنده، عرفان اسلامي بهترين راه رسيدن به اين مقصود است.

استاد پرورنده در مورد تزكيه نفس ميگويند:

     "درمانگر بايد توجه زيادي به خداوند داشته باشد تا بتواند انرژي لازم را از خداوند يا مجموعه كائنات دريافت كند. او بايد ساعاتي از شب را به عبادت و تزكيه نفس بپردازد.  اگر كسي بگويد كه من در سير و سلوك پيشرفته ام و احتياجي به خواندن نماز ندارم اشتباه ميكند.  در تمام اديان بنيان گذاران و بزرگان دين عبادات مربوط به آن دين را منظماً انجام ميداده اند. مثلاً ما ميدانيم كه علي ابن ابيطالب (ع) در محراب نماز به شهادت رسيده اند.  در دين اسلام نماز ستون دين است و اگر كسي نماز نخواند مسلمان نيست.  شرائط نماز هم بايستي رعايت شوند.  شخص بايد پاك و مطهر باشد. مكاني كه درآن نماز ميخواند غصبي نباشد. غذائي كه خورده است حلال بوده باشد و زبانش نيز از غيبت پاك باشد.  هر روز و شب بارها در ضمن نماز ميگوئيم "اياك نعبد و اياك نستعين. اهدناالصراط المستقيم." يعني به عنوان بنده خداوند در كمال خضوع و خشوع از او ياري ميطلبيم كه مارا به راه راست هدايت فرمايد.  مسلماً اين تكرار و استمرار خواهش بلاجواب نخواهد ماند.

 اصولاََ خود دعا و كلمات دعا انرژي بخش هستند.  با استمرار دعا انرژي هاي كسب شده در شخص توان زيادتري را به وجود مي آورد به طوري كه درمانگر قادر خواهد شد بيماران را در اقصي نقاط دنيا معالجه كند. اين انرژي پس از تجمع هيچوقت از بين نميرود و تا زمان مرگ شخص با اوست و حتي پس از مرگش هم افرادي ميتوانند از اين انرژي استفاده كنند. مردم معتقد به همين علت براي شفاي بيماري خود به زيارت آرامگاه ائمه ميروند.

 پس يك درمانگر بايستي خودش را به آنچه كه من     "كامپيوتر كائنات" مينامم وصل كند تا به صورت دائم از اين انرژي برخوردار باشد. در اين صورت اين انرژي در تمام شبانه روز به هيچوجه كم نميشود و حتي احتمال اضافه شدن أن هم هست.  دراين صورت يك درمانگر ميتواند از هر فاصله اي بيماران را درمان كند، بيماري را با ديدن شخص يا تصوير او يا دانستن نام او تشخيص بدهد و حتي بيماري هاي افراد فاميل يا دوستان أن شخص را هم تشخيص دهد.

يكي ديگر از راه هاي تزكيه نفس كم خوردن است.  درمانگر بايستي قبل از سير شدن دست از غذا بكشد.  درمانگربايستي از پرحرفي احتراز كند و سعي كند بيشتر در سكوت و خاموشي باشد. درمانگر نبايستي با افرادي كه به هر علتي نقائص اخلاقي دارند معاشرت كند.  براي چنين پرهيزهائي درمانگر احتياج به اراده اي قوي دارد كه بايد أن را در خود ايجاد كند. مثلاََ من حالا هوس ميكنم كه يك موز بخورم.  به خودم ميگويم حالا كه هوس موز كردي بتو نميدهم تا اراده ات تقويت شود.  البته اگر يك درمانگر احتياج به خوردن يك دارو يا يك غذا داشته باشد و براي بدنش لازم باشد حتماََ بايد از آن بخورد.  يك مرحله بالاتر آنستكه انسان بتواند جلوي نفس خودرا بگيرد.  اگرغيرازاين باشد تمام رفتار روزانه انسان تحت خواسته هاي جسمي اش قرار خواهد گرفت.  اگر كسي بخواهد به درجات بالاتر درمانگري برسد بايستي نفس خودرا در اختيار بگيرد و روح خودرا پاكيزه كند و حتي براي تنبيه خودش مثلاََ اگر هوس چلوكباب كرد برود و در رستوران بنشيند و چلوكباب سفارش بدهد و يك قاشق از آن به دهان خود نزديك كند و بوي آنرا استشمام كند ولي برخيزد و بدون خوردن غذا بيرون برود.

ترك دنيا از لوازم درمانگري نيست و يك درمانگر مي تواند زندگي متوسطي داشته باشد به شرطي كه اهل تجملات و تفريحات ناسالم نباشد وخواهش هاي نفساني را در خود متوقف كند و توجه دائمي به خداوند داشته باشد.  آنوقت است كه آنچه ناديدني است مي بيند و آنچه ناشنيدني است مي شنود. وقتي كه سئوال ميكند دليل ابتلاء اين بيمار به اين بيماري چيست، از كامپيونر كائنات به او جواب داده ميشود. چون همه وقايع در آن كامپيوتر مضبوط است.  از اين راه انسان ميتواند به يك منبع وسيع انرژي و يك منبع بزرگ اطلاعات دسترسي پيدا كند.

شنيده ايم كه ميگويند فلان پزشك دستش خوب است.  اينگونه پزشكان صفاي باطن و نيت خوبي دارند و همين باعث بهبود بيماران آنها ميشود در حاليكه اگرهمان نسخه را پزشك ديگري بنويسد بيمار معالجه نخواهد شد. اصولاً در همه مشاغل چه پزشكي باشد چه مهندسي يا هنر يا نويسندگي، اگر توجه به خداوند وجودداشته باشد دريجه هائي از اطلاع به روي او گشوده خواهند شد كه قبلاً بر او نهفته بوده اند.  شعرائي كه اشعارشان جاودانه مانده، مثل حافظ و مولانا و گوته كساني بودند كه جنبه خدائي به شعر خود داده اند، همينطور نقاشاني مانند رافائل و ميكل آنژ و لئوناردوداوينچي و هنرمنداني كه در مشرق زمين آن مساجد و معابد حيرت انگيز را ساخته اند. چرا موسيقيدانهائي قديم مثل بيتهوون و باخ و موتزارت آهنگهاي جاوداني ساختند؟ اينان كساني بودند كه با توجه به عالم بالا توانستند اين آهنگ هارا بشنوند و بعد روي كاغذ بياورند.  درحاليكه در حال حاضر وسائل موسيقي بسيار پيشرفته تر و امكانات بيشتر وجوددارد ولي كسي قادر نيست چنان آهنگ هائي بسازد.

    درمانگر بايستي ساعاتي را به دعا و ذكر بپردازد. ذكر باعث افزايش تمركز حواس و قوا ميشود و تمركز از لوازم درمانگري است. مسئله مهمتر آنستكه اذكار هريك به خودي خود داراي اثرات و خواصي هستند مثل داروها كه هريك خواص مربوط به خودرا دارند. همانطور كه هر داروئي براي بيماري خاصي مورد استفاده قرار ميگيرد هريك از ذكرها هم مورد استفاده مخصوص به خود را ميتوانند داشته باشند. همه ذكر ها به الله يا هو ختم ميشوند. بهترين ساعت ذكر گفتن سحر يعني يكساعت ونيم مانده به طلوع آفتاب است. كلاً از نيمه شب تا سحر موقع خوبي براي ذكر و دعا است." 

          انرژي درماني در مكتب استاد پرورنده برمبناي عرفان اسلامي انجام مي شود. شرح بيشتري را در اين مورد در بخش هشتم اين كتاب خواهيد ديد. در بخش ششم اين كتاب نيز انواع روش هاي ديگر انرژي درماني و همچنين روش هاي ديگر درمان را كه كم و بيش با انرژي درماني رابطه دارند ملاحظه خواهيد كرد.